«Η πανεπιστημιακή αστυνομία έχει ως σκοπό την προληπτική καταστολή των αντιδράσεων των φοιτητών στη συστηματική προσπάθεια επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου», βασική πλευρά της νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης, τονίζει στο Πριν ο καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Γρόλλιος. Αναφερόμενος στις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στα σχολεία, σημειώνει πως «η εγκατάλειψη της γενικής δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η αποτυχία εισαγωγής στα πανεπιστήμια συνεπάγεται την αύξηση της πελατείας των ιδιωτικών κολεγίων και κάθε μορφής ιδιωτικής κατάρτισης»
▶ Σε δίνη αντιδραστικών αλλαγών βρίσκεται η εκπαίδευση με τα νομοσχέδια που καταθέτει η κυβέρνηση της ΝΔ. Ξεκινώντας από το εξεταστικό, τι σηματοδοτούν οι αλλαγές για την τράπεζα θεμάτων και τη λεγόμενη ελάχιστη βάση εισαγωγής; Πώς συνδέονται με την εξίσωση πτυχίων κολλεγίων με τα πανεπιστημιακά αλλά και με τις αλλαγές στην τεχνική εκπαίδευση;
Οι αλλαγές αυτές ενισχύουν την (κυρίως ιδιωτική) κατάρτιση σε βάρος της ολόπλευρης μόρφωσης, ενίσχυση η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα των επιχειρήσεων και κατά συνέπεια τα κέρδη τους. Η τράπεζα θεμάτων στα λύκεια, η υποβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης σε «κατάρτιση μιας χρήσης» και η ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια έχουν ως στόχο να στραφούν οι νέοι στην κατάρτιση, είτε εγκαταλείποντας τη γενική δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση είτε αποτυγχάνοντας να εισαχθούν στα πανεπιστήμια. Προφανώς, η εγκατάλειψη της γενικής δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η αποτυχία εισαγωγής στα πανεπιστήμια συνεπάγεται την αύξηση της πελατείας των ιδιωτικών κολεγίων και κάθε μορφής ιδιωτικής κατάρτισης.
▶ Γιατί η κυβέρνηση επιμένει στη ρητορική της ενάντια στους αιώνιους φοιτητές που σε τελική ανάλυση δεν είναι φαινόμενο με κόστος;
Διότι η ρητορική εναντίον των αιωνίων φοιτητών είναι μέρος της ιδεολογικής νομιμοποίησης των νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών, οι οποίες αφενός απαξιώνουν και υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση για να προωθήσουν την ιδιωτική και αφετέρου επιχειρούν τον ολοκληρωτικό έλεγχο των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μέσω της προβολής του φαινομένου των αιώνιων φοιτητών χωρίς την παραμικρή συσχέτισή του με κοινωνικές και εκπαιδευτικές αιτίες, οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοσυντηρητικοί αφενός επιτίθενται στη δημόσια εκπαίδευση και αφετέρου στη μόρφωση ως κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα των νέων.
▶ Η κυβέρνηση δρομολογεί την πανεπιστημιακή αστυνομία αγνοώντας τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος και της πανεπιστημιακής κοινότητας, ενώ έχει αντιρρήσεις ακόμα και από τη Σύνοδο των Πρυτάνεων. Είναι απλά επιστροφή στο παρελθόν της καταστολής ή κάτι βαθύτερο;
Η πανεπιστημιακή αστυνομία έχει ως σκοπό την προληπτική καταστολή των αντιδράσεων των φοιτητών στη συστηματική προσπάθεια επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου που εκτυλίσσεται εδώ και τρεις δεκαετίες, αποτελώντας άλλο ένα βασικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, αποσκοπεί στην πρόληψη πιθανών συνολικών εκπαιδευτικών, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων του φοιτητικού κινήματος, οι οποίοι στη χώρα μας έχουν μια μακρά παράδοση από το κίνημα του 114 της δεκαετίας του 1960, την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την κατάργηση αντιλαϊκών νόμων στη δεκαετία του 1970 μέχρι τον αγώνα για το άρθρο 16 του Συντάγματος στη δεκαετία του 2000, για να αναφέρω μόνο ορισμένους απ’ αυτούς. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεσπίζοντας την πανεπιστημιακή αστυνομία, επιθυμεί μια άτυπη ρεβάνς ενάντια στους σημαντικούς αγώνες που έγιναν, για να αποτρέψει ανάλογους στο μέλλον.
▶ Τι σήμαινε για το πανεπιστήμιο αλλά και την εκπαίδευση συνολικότερα, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση;
Σήμαινε, πρώτα απ’ όλα, μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να προωθήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και ταχύτητα, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια άδεια, τη νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, με την ψήφιση του νόμου 4692 τον Ιούνιο του 2020 για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την πρόσφατη εξαγγελία του νομοσχέδιου για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Επίσης, σήμαινε την ενίσχυση της συμβολής της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή των ταξικών και άλλων ανισοτήτων λόγω της μη δυνατότητας πρόσβασης όλων των μαθητών και φοιτητών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση καθώς και την εφαρμογή πιο συντηρητικών μορφών διδασκαλίας.
Αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης υλοποιήθηκε ιδιαίτερα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί τομή μέσα στη συνέχεια
▶ Αντιμετωπίζουμε μια αντιδραστική ή και ακροδεξιά τομή από τη ΝΔ ή έχουμε κάποιου είδους συνέχεια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική;
Η νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης ξεκίνησε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Υλοποιήθηκε από μια σειρά κυβερνήσεων, ιδιαίτερα από τις μνημονιακές (Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα) και συνεχίζεται σήμερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η ένταση της προώθησης των αντίστοιχων πολιτικών καθώς και το βάθος τους, ποικίλλουν και σχετίζονται κυρίως με τις αντιστάσεις και τους αγώνες που διεξάγονται εναντίον τους, εντός και εκτός της εκπαίδευσης, αντιστάσεις και αγώνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών δύναμης. Συνεπώς, μπορούμε να μιλάμε για μια «τομή μέσα στη συνέχεια» την οποία κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη νεοφιλελεύθερη-νεοσυντηρητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, από την άποψη της έντασης και του βάθους των αντίστοιχων πολιτικών που προωθεί.
▶ Βλέπουμε πως, παρά το lockdown, υπάρχει αντίσταση από το εκπαιδευτικό και νεολαιίστικο κίνημα. Μάχη οπισθοφυλακών ή η αναμέτρηση είναι μπροστά μας;
Η αναμέτρηση είναι προφανώς μπροστά μας, η εκδήλωση των αποφασιστικών αγώνων είναι πολυσύνθετο φαινόμενο το οποίο προσδιορίζεται από ένα σύνολο πολλών αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων.
▶ Οι συχνά σοκαριστικές καταγγελίες για πολύμορφη βία κατά των γυναικών αφορούν και το πανεπιστήμιο. Παρά την έντονη συζήτηση περί βίας στα ΑΕΙ, αυτή η μορφή χάθηκε σε ένα πέπλο σιωπής…
Οι καταγγελίες αυτές αποτελούν συμπτώματα της μακροχρόνιας και πολύπλευρης καταπίεσης και εκμετάλλευσης που υφίστανται οι γυναίκες στις καπιταλιστικές κοινωνίες, όπου το σώμα και η προσωπικότητά τους γίνονται αντικείμενα κτήσης, χρήσης και βιασμού. Τα φαινόμενα αυτά συνδέονται με τον σεξισμό των ΜΜΕ, της βιομηχανίας του θεάματος και της συντηρητικής και ακροδεξιάς προπαγάνδας και συνεπάγονται ποικίλες μορφές προσβολής, εξευτελισμού και βίας σε βάρος των γυναικών, σε κάθε κοινωνικό χώρο συνεπώς και στο πανεπιστήμιο. Η μάχη εναντίον του μισογυνισμού, του σεξισμού και της κουλτούρας του βιασμού, εναντίον κάθε εκδοχής πατριαρχικής καταπίεσης των γυναικών, πρέπει να δίνεται, λοιπόν, σε κάθε χώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου