Και οι αναπληρωτές είναι εκπαιδευτικοί! Κείμενο ενός αναπληρωτή για την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Ας γιορτάσουμε λοιπόν για την εκπαίδευση και για τους εκπαιδευτικούς και για την αντιμετώπισή τους από την πολιτεία...

Μόνο που θα πρέπει να ξεχάσουμε πως δεν έχει μόνωση για τα νερά της βροχής το κτίριο στο Βασιλάκι, ενώ έχει άφθονη σκουριά και 5000 βιβλία πίσω από σκουριασμένες πόρτες σε ισόγεια αίθουσα με την απαραίτητη υγρασία. Ούτε και καθηγητές έχει σε βασικά μαθήματα στο Λύκειο…

Τι σημασία έχει αυτό, βέβαια, όταν τα παιδιά των υπουργών δεν αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα... Προφανώς τα παιδιά στο Βασιλάκι είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, όπως και αυτά της Ανδρίτσαινας που έχουν και αυτά το ίδιο πρόβλημα με τις ελλείψεις καθηγητών...

Όσο δε για το Εργαστήριο Φυσικής στο Βασιλάκι έχει μπόλικη υγρασία κατάλληλη για… καλλιέργεια βακίλων αλλά όχι για τους ατυχώς ευρισκόμενους εκεί μαθητές... Μάλλον και αυτό δεν έχει σημασία μια που θα κλείσει σύντομα και αυτό το σχολείο... Και έτσι θα μπορούν τα παιδιά ανεμπόδιστα να μετακομίσουν, με ή χωρίς τους δικούς τους, για δωρεάν... παραπαιδεία σε κάποιο αστικό κέντρο...

Ευχαριστούμε, λοιπόν, που υποστηρίζετε την αποκέντρωση και την αυτονομία των σχολικών μονάδων, κύριοι κρατούντες... Γιατί φυσικά τα παιδιά της ηρωικής ορεινής Ηλείας δεν είναι δα και ίσων δικαιωμάτων με τα παιδιά της Κηφισιάς, της Εκάλης κλπ...

Όσο για τους ταλαίπωρους αναπληρωτές τι να πει κανείς… Ότι κάθε χρόνο «λήγουν»... άρα απαιτείται νέο πιστοποιητικό υγείας; Ότι τους δουλεύουν κανονικά για διορισμούς με φθηνές υποσχέσεις σε κάθε ευκαιρία; (Βλέπε εκλογές ή όταν ιδρώσει το αυτί τους από τις κινητοποιήσεις στο υπουργείο...)

Είναι και αυτοί πολίτες β΄ κατηγορίας ... Όμως στην Ιταλία και στην Κύπρο δικαιώθηκαν εργαζόμενοι δικαστικά, όταν συμπληρώσουν 3 χρόνια δουλειάς και συντρέχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Έτσι δεν είναι, πολιτευτές μου; Εδώ όμως είναι «Ελλαδιστάν» και μπορούμε να δουλεύουμε ψιλό γαζί τους πολίτες β κατηγορίας... Θα ήθελες, ω πολιτευτά μου, να δούλευαν έτσι τα δικά σου παιδιά;

Και φυσικά και πάλι δεν μας νοιάζει καθόλου, αν οι μαθητές αλλάζουν κάθε χρόνο καθηγητές και αν αυτοί έρχονται όποτε δεήσουν να καλύψουν τα κενά με νέα φάση αναπληρωτών... Κι ας μην μιλήσουμε για τα σχολεία που όλη την χρονιά δε βλέπουν καθηγητές μουσικής ή καλλιτεχνικών... Η τέχνη είναι μόνο για τους προνομιούχους όχι για τους ξεχασμένους μαθητές στο τάδε σχολείο της επαρχίας που ετοιμάζεται να συγχωνευτεί...

Ενώ αυτό που έπρεπε να κάνει ο λαός με την συμμετοχή του και την κρίση του στο πλαίσιο της δημοκρατίας μας θα ήταν να... συγχωνεύσει την πολιτική καριέρα των συγχωνευτών… Έτσι δεν είναι; Αλλά ας όψεται το κινητό, το φέισμπουκ, η τηλεόραση και το γήπεδο. Εκεί θα διοχετεύσει την οργή, την απογοήτευση και την ενέργειά του ο μέσος πολίτης, όταν του μείνει λίγος χρόνος από το κυνήγι του μεροκάματου (αν βέβαια έχει δουλειά) μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια του σήμερα (αν δεν καταλήξει στον χουλιγκανισμό ή σε κάποιο τάγμα εφόδου... απονέμοντας... αυτοδίκαια(;) την αυτοδικία ...)

Άντε και χρόνια μας πολλά, δηλαδή... περαστικά!

Ένας τυχαίος συμβασιούχος, ένας από τους δεκάδες χιλιάδες, δηλαδή...

Παναγιώτης Μπόλης

Για την αντιγραφή