Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ., παρά τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ήδη από την περίοδο του εγκλεισμού, κατέθεσε στη Βουλή το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, με το οποίο επιχειρεί να επιφέρει σοβαρές αντιδραστικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Με επίδειξη πυγμής και αυταρχισμού, επιδιώκει να διαμορφώσει τετελεσμένα για ένα σχολείο με ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας και προσαρμοσμένο στους νόμους της αγοράς, σύμφωνα με το αγγλοσαξονικό μοντέλο.
Για την υλοποίηση του νεοφιλελεύθερου οράματος της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής είναι αναγκαία η περαιτέρω μείωση, της ήδη μικρής, κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος με δραστική συρρίκνωση των σχολικών δομών της τυπικής εκπαίδευσης μέσω:
α) της αύξησης των μαθητών ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (και συνακόλουθα της μη μείωσής τους στη Δ/θμια), β) της συρρίκνωσης του μαθητικού δυναμικού και των μορφωτικών δικαιωμάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γ) της ώθησης των μαθητών από την «τυπική εκπαίδευση» στην πρόωρη κατάρτιση και στις δεξιότητες, δ) της συνεπακόλουθης αριθμητικής συρρίκνωσης των εκπαιδευτικών, ε) της μείωσης του αριθμού των υποψηφίων προς την Ανώτατη Εκπαίδευση. Είναι αναγκαία επίσης η ενίσχυση της διαφοροποίησης – κατηγοριοποίησης μεταξύ σχολικών μονάδων- μαθητών- εκπαιδευτικών και η επαναπροώθηση νεοσυντηρητικών ιδεών.
α) της αύξησης των μαθητών ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (και συνακόλουθα της μη μείωσής τους στη Δ/θμια), β) της συρρίκνωσης του μαθητικού δυναμικού και των μορφωτικών δικαιωμάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γ) της ώθησης των μαθητών από την «τυπική εκπαίδευση» στην πρόωρη κατάρτιση και στις δεξιότητες, δ) της συνεπακόλουθης αριθμητικής συρρίκνωσης των εκπαιδευτικών, ε) της μείωσης του αριθμού των υποψηφίων προς την Ανώτατη Εκπαίδευση. Είναι αναγκαία επίσης η ενίσχυση της διαφοροποίησης – κατηγοριοποίησης μεταξύ σχολικών μονάδων- μαθητών- εκπαιδευτικών και η επαναπροώθηση νεοσυντηρητικών ιδεών.
Ως εργαλεία για την επίτευξη των παραπάνω στόχων χρησιμοποιούνται οι κύριοι άξονες του πολυνομοσχεδίου που είναι: η βάση του 10 για προαγωγή σε όλες τις τάξεις, η αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων σε Γυμνάσιο και Λύκειο, η Τράπεζα Θεμάτων σε όλες τις τάξεις και των ΓΕΛ και των ΕΠΑΛ (αποτυχημένος θεσμός το 2013-14, που εξαπλασίασε τους μη προακτέους μαθητές), η εισαγωγή του κόντρα μαθήματος σε κάθε ομάδα προσανατολισμού οι οποίες γίνονται τρεις, η επαναφορά της διαγωγής και η αύξηση ποινών για τους μαθητές, η εισαγωγή «εργαστηρίων δεξιοτήτων», η αξιολόγηση (εσωτερική και εξωτερική) της σχολικής μονάδας με άξονες και σχέδια δράσης από τον Σεπτέμβρη του 2020, η θεσμοθέτηση με ΠΔ της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, η αύξηση του αριθμού των προτύπων σχολείων, οι ποινές για τους αναπληρωτές, η μείωση εισακτέων και μετεγγραφών στα ΑΕΙ καθώς και η ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων στα ΑΕΙ με δίδακτρα κλπ.
Στην «εργαλειοθήκη» του ΥΠΑΙΘ επίσης πρέπει να συμπεριληφθούν:
- η προώθηση του εικονικού αντί του ζωντανού σχολείου με την εφαρμογή της διαβόητης τροπολογίας και Υ.Α. για τις κάμερες και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, που καταργεί κάθε έννοια εκπαιδευτικής διαδικασίας καθώς και του παιδαγωγικού ρόλου του σχολείου
- οι αναμενόμενες νέες αλλαγές στην πολύπαθη Τεχνική Εκπαίδευση· γι’ αυτό και η Υπουργός Παιδείας δε συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο που κατέθεσε για την εγγραφή στα ΕΠΑΛ το όριο - φραγμό για μαθητές άνω των 17 ετών,
- η προ των πυλών «αυτονομία της σχολικής μονάδας»· αυτό επιβεβαιώνεται και μέσω των πρόσφατων διαρροών από τα ΜΜΕ για τη μεταφορά των σχολείων στους δήμους,
- η δημιουργία ομάδων σχολείων που προβλέπεται από το νόμο Κεραμέως και που θα πλήξει τις οργανικές θέσεις.
Τα παραπάνω μέτρα δεν είναι αποσπασματικά, αλλά πρόκειται για συνολικό σχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει ριζικά το χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης, υποτάσσοντας το σχολείο στις αρχές της επιχειρηματικότητας, των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, της υπερίσχυσης των δεξιοτήτων έναντι της γνώσης, της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και της αποδυνάμωσης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού ρόλου των εκπαιδευτικών. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν μόνο ο Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων (ΣΙΣ) και η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών (ΟΕΦΕ).
Όλο αυτό το διάστημα που το Υπουργείο Παιδείας έχει εξαπολύσει την επίθεσή του στους εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολείο με την κατάθεση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου, την ψήφιση της τροπολογίας για την εξ αποστάσεως και τις κάμερες, την έκδοση Υ.Α. και οδηγιών για την υλοποίησή της, η ιερά πλειοψηφία – συμμαχία των ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ έχουν ποδηγετήσει την ΟΛΜΕ. Καθυστέρησαν εσκεμμένα τη σύγκλιση Γ.Σ. των ΕΛΜΕ και Γ.Σ. των Προέδρων για να ανακόψουν την κλιμάκωση των αγώνων που αναπτύχθηκαν με πρωτοβουλία και συντονισμό των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Έφτασαν στο σημείο να αλλάξουν τρεις φορές την ημερομηνία σύγκλισης της Γ.Σ. των Προέδρων, από τις 23/4, στις 1 ή 4/6 και τελικά τη μετέφεραν για να πραγματοποιηθεί στις 6/6, λίγες μόνο μέρες πριν η κυβέρνηση ψηφίσει το νομοσχέδιο την Τετάρτη 10/6. Δεν αντιπαρατίθενται με το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά με πλευρές της (η ΔΑΚΕ βρίσκει θετικά στο νομοσχέδιο, οι ΣΥΝΕΚ αρνούνται βασικά την εξωτερική αξιολόγηση). Η στάση τόσο των ΣΥΝΕΚ απέναντι στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου πέρυσι, όσο της ΔΑΚΕ φέτος απέναντι στο νομοσχέδιο της Κεραμέως, αποτελούν χαρακτηριστικά απαράδεκτα δείγματα γραφής κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού. Όμως και το ΠΑΜΕ καθυστέρησε να συμβάλει στην οργάνωση και στην προοπτική νίκης του αγώνα. Υπερασπίζεται άκριτα την εξ αποστάσεως εκπαίδευση του Υπουργείου· δε συνδέει τον αγώνα για τις κάμερες με τις επιδιώξεις εφαρμογής της αξιολόγησης.
Ανάλογη τακτική ακολουθήθηκε και στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ στις 01/06/2020 με θέμα: το πολυνομοσχέδιο και την εισήγηση της ΟΛΜΕ για τις επερχόμενες κινητοποιήσεις. ΕΑΚ και ΠΑΜΕ, αν και δήλωσαν τη διαφωνία τους με το νομοσχέδιο, υπερασπίστηκαν χωρίς περίσκεψη την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση και ακολούθησαν παρελκυστική στάση ως προς την οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων και την ανάγκη σκληρής κριτικής προς την ΟΛΜΕ. Αν και στην τελευταία ΓΣ του σωματείου μας αποφασίστηκε ο Πρόεδρος να στηρίξει στη ΓΣ Προέδρων, στις 9/6, την πιο αγωνιστική πρόταση, στο ΔΣ προσπάθησαν να ευτελίσουν την προσπάθεια οργάνωσης αγωνιστικότερων κινητοποιήσεων, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την έλλειψη ενδιαφέροντος από τη βάση του κλάδου. Απέναντι στη στάση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, δεν είναι διατεθειμένοι έμπρακτα να ασκήσουν σκληρή κριτική σε απαράδεκτα συνδικαλιστικά ατοπήματα, όπως αυτό που συνέβη με την απαράδεκτη στάση εργασίας στις 11-5-20 για την οποία μόνο εμείς διαφωνήσαμε· ούτε είναι διατεθειμένοι να αναδείξουν την ολιγωρία και την εκ του πονηρού, ως φαίνεται, χειραγώγηση του κλάδου.
Η διέξοδος, μπροστά στα δύσκολα που έρχονται, βρίσκεται στην αποφασιστικότητα του εκπαιδευτικού κόσμου που με συσπείρωση στα πρωτοβάθμια σωματεία (ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ) και με συντονισμό καλείται εκ των πραγμάτων σε διαρκή αγώνα όλο το επόμενο κρίσιμο διάστημα. Παλεύουμε ενάντια στην αδιοριστία και την ανεργία, τους αποκλεισμούς και τις ποινές, τις περικοπές δαπανών και το προσοντολόγιο! Εξίσωση τώρα των δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών!
Μαχητικός, παρατεταμένος και ανυποχώρητος πανεκπαιδευτικός αγώνας για να μην περάσει και να μην ψηφιστεί το σαρωτικό αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο!
Να καταργηθεί η τροπολογία Κεραμέως και να μην εφαρμοστεί η Υ.Α που μονιμοποιεί και νομιμοποιεί την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» και τη ζωντανή μετάδοση από την τάξη.
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τρίτη 9 Ιουνίου και ώρα 11:30 π.μ. στην Κεντρική Πλατεία του Πύργου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου