Μερικές απαραίτητες διευκρινήσεις για τα πειραματικά σχολεία. Απάντηση σε όσα γράφτηκαν σε άρθρα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΗ».

Συμπαραστεκόμενοι στους συναδέλφους που αγωνίζονται ενάντια στην ίδρυση πειραματικών σχολείων χωρίς την θέληση των συλλόγων διδασκόντων, θα θέλαμε να διασαφηνίσουμε κάποια ζητήματα που τέθηκαν σε άρθρα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΗ» την 24η Μαρτίου και 19η Απριλίου σχετικά με το θέμα αυτό. 

Τα εν λόγω άρθρα στηρίζονταν στις  δηλώσεις του ΔΔΕ Ηλείας κ. Γ. Φωτεινόπουλου και του Διευθυντού του 2ου Δημοτικού Λεχαινών κ. Α. Καραντζά και θεωρούμε ότι δημιουργούν σύγχυση γύρω από το θέμα αλλά και εγείρουν ζητήματα κοινωνικού αυτοματισμού, αφήνοντας να εννοηθεί ότι όποιοι αντιδρούν είναι ενάντια στην ανάπτυξη της περιοχής μας. 

Συνέλευση Αλληλεγγύης Πύργου

 

Μετά από ένα χρόνο συμπλήρωσης της πανδημίας και με πρόφαση την αντιμετώπιση της από μεριάς του κράτους, η εκμετάλλευση των ζωών μας εντείνεται περισσότερο. Η επίθεση της κυριαρχίας έρχεται όχι απλά να προασπίσει τη θέση της αλλά και να συντρίψει την κοινωνική βάση. Έτσι μας ήρθε η απαγόρευση της κυκλοφορίας και τα εισπρακτικά 300άρια, η πρόσληψη αστυνομικών και η καταστολή των κινημάτων στο δρόμο, η αγορά πολεμικών αεροπλάνων, τα σπασμένα των οποίων καλούμαστε να πληρώσουμε προς επίδειξη του ελληνικού μιλιταρισμού, τα νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί και  ψηφίζονται (αντεργατικό, αντιπεριβαλλοντικό, αντεκπαιδευτικό) την ίδια ώρα που οι αντιστάσεις έχουν «παρανομοποιηθεί», η μη αποσυμφόρηση των φυλακών τη στιγμή που έχουν κρούσματα covid συνεχίζουν να είναι υπερπλήρεις.

Όλα αυτά αποτελούν τα κομμάτια του παζλ προκειμένου να εδραιωθεί το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θέλει να ισχυροποιήσει την εξουσία και να διατηρήσει τις καινούριες μεταβλητές. 

Η «εκπαίδευση» των 6’’(ιντσών)

 

 Του Βασίλη Βασιλειάδη

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση (ΕΑΕ) προβλήθηκε την άνοιξη ως μία έκτακτη λύση στις πρωτοφανείς συνθήκες υγειονομικής κρίσης που ζούμε. Ωστόσο, φαίνεται ότι αποτελεί μια πιο στρατηγική επιλογή στο χώρο της εκπαίδευσης. Δεν ήρθε ξαφνικά στο προσκήνιο, αλλά προετοιμαζόταν καιρό, γι’ αυτό είχαμε και την (προαιρετική στην αρχή) έναρξή της, μόλις 3-4 μέρες μετά το κλείσιμο των σχολείων το Μάρτη του 2020. Η προεργασία από την κυβέρνηση είχε ήδη γίνει, ανεξάρτητα από την πραγματικότητα της πανδημίας.

Από τον Μάρτη, οι κριτικές και τα θέματα που τέθηκαν είχαν να κάνουν με τη δυνατότητα συμμετοχής των μαθητών στην ΕΑΕ, αφού δεν διαθέτουν όλοι πρόσβαση στο δίκτυο ούτε έχουν τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό ούτε και το Σχολικό Δίκτυο μπορούσε να σηκώσει τέτοια φορτία (εξαιτίας της χρόνιας υποχρηματοδότησης) κ.λπ. Αδυναμίες που παραπέμπουν στην ενίσχυση της αναπαραγωγής των ταξικών ανισοτήτων στο χώρο της εκπαίδευσης.

Το τρένο της ανάπτυξης περνά από τα πειραματικά σχολεία

 Του Λάζαρου Ασμή

Μια μαρτιάτικη μέρα καθόμουν στην αποβάθρα του ερημικού σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης μας. Ξαφνικά άκουσα ένα τρένο να έρχεται. Τι; Πώς; Εδώ τρένο; Είναι δυνατόν; Και τι τρένο! Το τρένο της «ανάπτυξης». Ουάου! Υπερσύγχρονο, γυαλιστερό, φρεσκοβαμμένο! Μόλις στάθηκε μπροστά στην αποβάθρα, δηλαδή ακριβώς μπροστά μου, είδα μέσα του πολυτελή καθίσματα και αναπαυτικές θέσεις. Ζήλεψα! Βέβαια οι επιβάτες ήταν κάπως σκυθρωποί. Συμπαθέστατοι άνθρωποι αλλά μελαγχολικοί. Κοιτάζοντάς τους μου έβγαινε η λέξη «κυριούληδες» παρότι ήταν  οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι. Περίεργο!