της Μάγδας Αργυροπούλου
Με αφορμή την αντίδραση των εκπαιδευτικών στην βιντεοσκόπηση του μαθήματος, ώστε να το παρακολουθούν όσα παιδιά λείπουν από την τάξη για αυτές τις 10 μέρες μαθημάτων, κυκλοφορούν διάφορα δημοσιεύματα που υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα της ΟΛΜΕ και των εκπαιδευτικών είναι ο κίνδυνος το μάθημα να «αξιολογηθεί». Καλό μάθημα; Βαρετό μάθημα; Αδιάφορο μάθημα; Καθόλου μάθημα;) Η «κάμερα» θα μας ξεμπροστιάσει και αυτό μας έχει τρομοκρατήσει. Έτσι λένε τα ΜΜΕ.Όσον αφορά την καινοτομία του «big brother» μέσα στην τάξη εμείς οι εκπαιδευτικοί φανταζόμαστε ( με τη νοσηρή φαντασία μας) σχόλια που θα γίνονται μετά ή κατά τη διάρκεια της ζωντανής αναμετάδοσης του μαθήματος:
«Μα γιατί δεν απαντάει κανένα στις ερωτήσεις; ’Η « ντουβάρια» είναι αυτά τα παιδιά ή δεν τους τα εξηγεί καλά». Αλλά μήπως η κάμερα «σκοτώνει» τον αυθορμητισμό του παιδιού μπροστά στον φόβο ότι θα δώσει λάθος απάντηση και τι θα πει τότε το φιλοθεάμον κοινό; Και μήπως αυτό ακυρώνει την προσπάθεια του δασκάλου που από την αρχή της χρονιάς ενθαρρύνει τα παιδιά να συμμετέχουν γιατί «αν δεν κάνουμε λάθος πώς θα μάθουμε;» και «μπράβο, το λάθος σου μου δίνει την αφορμή να ….».
«Μα δεν μπορεί να διατυπώσει μια σωστή πρόταση αυτό τα παιδί; Αυτοί οι γονείς δεν τα ελέγχουν καθόλου αν διαβάζουν ή όχι; Ποιο είναι αυτό το παιδί; Μήπως όμως αυτό το παιδί έχει κάποια ιδιαιτερότητα, κάποια μαθησιακή δυσκολία αλλά παρόλα αυτά προσπαθεί πολύ φιλότιμα; Όχι ότι θα τολμήσει να μιλήσει με την κάμερα να καταγράφει…
«Πολύς θόρυβος… του έχουν πάρει τον αέρα…, κάνουνε και πλάκα , διακόπτουν το μάθημα. Τι τα θες , άμα δεν μπορεί να επιβληθεί ο δάσκαλος…» Η τάξη όμως είναι ζωντανός οργανισμός, και τα παιδιά δεν είναι ρομποτάκια. Μετά την τέταρτη ώρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι να τελειώσει το εφτάωρο. Και ναι ,είναι εξαντλητικό το εφτάωρο ( και ας μην κρυβόμαστε κάποια παιδιά δεν έχουν κοιμηθεί καλά, ξελογιασμένα με παιχνίδια ή social media). Βομβαρδισμός γνώσεων, η ύλη πρέπει να βγει, πίεση και για το παιδί και τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος πρέπει να ελιχθεί, να κάνει κάποιο αστείο ή να επιτρέψει την ατάκα του μαθητή που θέλει να κάνει πλάκα… και ναι, η εκτόνωση (εντός ορίων) είναι απαραίτητη για την εκπαιδευτική διαδικασία ,. Γιατί μετά υπάρχει και η εργασία για το σπίτι, τα Αγγλικά κλπ.
Στην κάμερα ίσως όμως να μην αρέσει και τόσο η «πλακίτσα», ούτε και η παρατήρηση του δασκάλου, ούτε και το μάθημά του ,ούτε ακόμη και τα ρούχα του και γενικά μπορεί να γίνει αμείλικτη
γιατί μία στιγμή αδυναμίας ή του δασκάλου ή του μαθητή, ένα λάθος , μία κουβέντα μπορεί να παρερμηνευτεί και να επικριθεί.
Νοσηρή φαντασία και υπερβολές θα πούνε κάποιοι. Αν κάνετε σωστά τη δουλειά σας, τι έχετε να φοβηθείτε; Μα αυτό είναι το πρόβλημα, δεν θα μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, γιατί το μάθημα είναι αλληλεπίδραση, δεν είναι υπόθεση του ενός και των πέντε άριστων μαθητών. Κάποτε έμπαιναν οι επιθεωρητές μέσα στην τάξη και οι δάσκαλοι από φόβο επέλεγαν τους καλούς μαθητές να απαντούν , για να δώσουν καλή εντύπωση. Στην πραγματικότητα ήταν απλά μια σκηνοθεσία με πρωταγωνιστές και κομπάρσους. Μόνο που στην αληθινή και ανθρώπινη τάξη δεν πρέπει να αισθάνεται κανένας κομπάρσος. Αν θέλεις να έχεις πετύχει ως δάσκαλος. Μπορείς ,βέβαια, να «λάμψεις» ως «άριστος» μπροστά στην κάμερα-επιθεωρητή κάνοντας διάλεξη. Όμως, τότε να είσαι σίγουρος ότι θα νοιώσεις πολλή μοναξιά. Αν είσαι δάσκαλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου